Απόφαση Πολιτικής Επιτροπής "Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης"

Κόντρα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, «μέσα» στις ριζοσπαστικές αναζητήσεις, για αντικαπιταλιστική στροφή

Σε μια περίοδο κυβερνητικής φθοράς αλλά και κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης, ενώ επιταχύνεται η γενοκτονία των Παλαιστινίων και η πολεμική προετοιμασία διεθνώς, η Πολιτική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης θέτει ως στόχο για την περίοδο «τον μαζικό – λαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της αστικής – κυβερνητικής πολιτικής και της κυβέρνησης, για κατακτήσεις υπέρ του λαού, κόντρα στη κοινοβουλευτική – εκλογική αναμονή. Με όπλο ένα σύγχρονο πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής και υποκείμενο ένα μαχητικό και πολιτικό εργατικό κίνημα και ισχυρή αντικαπιταλιστική – κομμουνιστική αριστερά».

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2025 συνεδρίασε η Πολιτική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης. Στην απόφασή της επισημαίνεται ότι οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος επικαιροποιούν την εκτίμηση του πρόσφατου πανελλαδικού σώματος της οργάνωσης για την περίοδο, και στην οποία ξεχωρίζουν τέσσερις βασικές αλληλένδετες εξελίξεις: α) ένταση της επίθεσης στην εργατική τάξη, ένταση της εκμετάλλευσης και όξυνση του κοινωνικού ζητήματος β) πρωτοφανής επίθεση σε κατακτημένες ελευθερίες και δικαιώματα και συνολικά πολιτική αντίδραση σε όλα τα επίπεδα, γ) ένταση ενδοκαπιταλιστικών-ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ακόμη και εντός των ίδιων στρατοπέδων και συμμαχιών, δ) καταφυγή συχνότερα στον πόλεμο και τις πολεμικές επιχειρήσεις με στροφή προς την «πολεμική οικονομία».

Η ΠΕ εκτιμά ότι «το πεδίο εντός του οποίου διαμορφώνονται οι εξελίξεις έχει ιστορικό και κοινωνικό βάθος, που υπερβαίνει την τρέχουσα περίοδο και την κυβέρνηση Τραμπ. Σχετίζεται με τις εγγενείς αντιφάσεις που καθόρισαν τη διαμόρφωση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και την εξέλιξή του με κορυφαία έκφραση σήμερα της βαρβαρότητάς του τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα». Επισημαίνει ότι «οδηγούμαστε όλο και πιο γοργά σε εποχή αναδιάταξης του παγκόσμιου συσχετισμού, σε όλα τα επίπεδα. Αυτό αντανακλάται στην οικονομία, στον πόλεμο δασμών (ανάμεσα και σε σύμμαχες χώρες), στις αναπροσαρμογές συμμαχιών, ακόμη και στις “ταχύρρυθμες” αλλαγές συνόρων με απλές συμφωνίες των μεγάλων χωρών».

Το Παλαιστινιακό, κρίκος αντιπαράθεσης και κριτήριο τοποθέτησης

Ιδιαίτερη αναφορά στην απόφαση γίνεται στο Παλαιστινιακό ζήτημα και στις κινητοποιήσεις το καλοκαίρι στη χώρα μας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «το Παλαιστινιακό έχει μετατραπεί σε ζήτημα μεγάλης αντιπαράθεσης που επαναφέρει τη σύγκρουση αριστεράς-δεξιάς σε πολιτικό, κοινωνικό, ηθικό και αξιακό επίπεδο. Ο ελληνικός καπιταλισμός αποτελεί έναν από τους πιο σταθερούς υποστηρικτές του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ και απολογητή της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Η επιλογή αυτή έχει πολιτικές και υλικές-οικονομικές αιτίες. Εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας αναβάθμισης του ελληνικού καπιταλισμού στην περιοχή, σε σκληρό ανταγωνισμό και αντιπαράθεση με τον τουρκικό. Για αυτό και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ των καπιταλιστικών ομίλων στέκονται τόσο ξεδιάντροπα υπέρ του Ισραήλ».

Από αυτή την πλευρά το κίνημα αλληλεγγύης στο παλαιστινιακό λαό, βάζει αντικειμενικά θέμα ανατροπής της στρατηγικής συμμαχίας του ελληνικού καπιταλισμού με το Ισραήλ. Γι αυτό υπάρχει τέτοια επιθετικότητα από την κυβέρνηση απέναντί του. Το Παλαιστινιακό έχει μετατραπεί σε σοβαρό πολιτικό κριτήριο για τη τοποθέτηση κάθε πολιτικού ρεύματος, οργάνωσης, κόμματος, ενώ οι κινητοποιήσεις του καλοκαιριού στα λιμάνια αποτέλεσαν στοιχείο σύγκρουσης με το τουριστικό κεφάλαιο και ένα πλέγμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων γύρω από αυτό.

Αστική επίθεση, ριζοσπαστικές αναζητήσεις

και αντικαπιταλιστική προοπτική

Στην απόφαση γίνεται εκτίμηση για την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη χώρα. «Η τακτική της κυβέρνησης και της ελληνικής αστικής τάξης είναι η επιτάχυνση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και η ενίσχυση της γεωπολιτικής θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στα πλαίσια και του ανταγωνισμού του με τον τούρκικο καπιταλισμό. Τα αστικά κοινοβουλευτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Κίνημα Δημοκρατίας, Πλεύση Ελευθερίας) προσπαθούν να διαφοροποιηθούν σε ζητήματα δημοκρατίας, διαφάνειας και διαφθοράς καθώς δεν μπορούν να αμφισβητήσουν τα βασικά σημεία της κυρίαρχης πολιτικής. Παράλληλα συνεχίζεται η ανάδειξη της επιστροφής Τσίπρα σε παράγοντα αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού με το πρόγραμμα του ‘’δημοκρατικού-πατριωτικού καπιταλισμού’’».

Η ΠΕ εκτιμά ότι η φθορά της κυβέρνησης συνεχίζεται χωρίς να παράγεται αυτόματα, ούτε εύκολα μια διαφορετική πολιτική απάντηση. Στους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία «συνυπάρχουν η διαμαρτυρία με την απογοήτευση, η οργή με την απόγνωση, η κινητοποίηση με την απόσυρση και την αδυναμία προοπτικής στον ορίζοντα. Αυτά τα αντιφατικά στοιχεία εντείνονται από την πολιτική κατάσταση με την βαθιά συναίνεση των αστικών πολιτικών κομμάτων, την πολιτική ακινησία της αριστεράς και ειδικά του ΚΚΕ, την αδυναμία της κομμουνιστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς να συγκροτήσει μια πολιτική ανατρεπτική προοπτική που να επικοινωνεί με μαζικούς όρους με τις διαθέσεις του κόσμου, όσο και την αδυναμία του μαζικού κινήματος και της ανατρεπτικής του πτέρυγας να συγκροτηθεί σε ανώτερο επίπεδο και να έχει κατακτήσεις υπέρ των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.»

Ο κόσμος αναζητά ρωγμές και γεγονότα για να εκφραστεί μαζικά ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα με τους μηχανισμούς του, συχνά όμως απουσιάζει το αναγκαίο συνολικό πολιτικό πλαίσιο και ανατρεπτικό στίγμα. Σημαντικό ρόλο στην κινητοποίηση του κόσμου παίζουν αξιακά και ηθικά ζητήματα: αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, ειρήνη, ελευθερία, ανθρωπιά κ.α., καθώς και άμεσοι έμπρακτοι τρόποι δράσης. Την ίδια ώρα που δηλώνει παρόν σε μεγάλα κινηματικά γεγονότα και δράσεις, στέκεται επιφυλακτικά σε βήματα που οδηγούν στη συλλογική αγωνιστική συγκρότηση. Το μαζικό κίνημα, παρά τα ξεσπάσματα του, ακόμη και τα πιο μαζικά, παραμένει κίνημα διαμαρτυρίας και όχι αλλαγής των εξελίξεων. Σε αυτό το πλαίσιο η απόφαση θέτει την ανάγκη «σε αυτή την αντιφατική και ιδιαίτερα περίπλοκη κατάσταση η Κομμουνιστική Απελευθέρωση να επικοινωνήσει με τις διεργασίες με στόχο τη ριζοσπαστικοποίησή τους και να κερδηθούν τα λαϊκά στρώματα σε συνολική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση».

Παράλληλα θέτει το στόχο βημάτων στη συγκρότηση και ανάπτυξη της τάσης ενός νέου ταξικά και πολιτικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος και μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής- κομμουνιστικής αριστεράς, ώστε οι δυνατότητες που υπάρχουν να μετουσιωθούν σε πραγματικά γεγονότα και κατακτήσεις υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Επισημαίνεται ότι η αδυναμία να πάρει προβάδισμα μια ανατρεπτική πολιτική οφείλεται και στον τρόπο με τον διαμορφώνεται και η γραμμή παρέμβασης δυνάμεων της αριστεράς.

Το ΚΚΕ, με εξαίρεση την κινητοποίηση στο λιμάνι του Πειραιά, στάθηκε από αδιάφορο έως και εχθρικό στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό την περίοδο του καλοκαιριού στα νησιά και απουσίαζε από τις μεγάλες πανελλαδικές κινητοποιήσεις στις 10 Αυγούστου. Η στάση του αυτή απηχεί σε ένα βαθμό τη προσπάθεια του να αποφύγει τη σύγκρουση με μικροαστικά τμήματα του εμπορικού και τουριστικού κεφαλαίου, ειδικά στα νησιά, σκεπτόμενο με εκλογικά-κοινοβουλευτικά κριτήρια, την πάγια τακτική του να αποφεύγει κινητοποιήσεις που δεν ελέγχει σε μεγάλο βαθμό και εμπεριέχουν σύγκρουση και συνολικά την άρνηση του να θέσει ζήτημα ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής και της κυβέρνησης.

Στην απόφαση γίνεται η εκτίμηση ότι «η βαρβαρότητα της τρέχουσας πολιτικής, o πολεμικός καπιταλισμός της εποχής που έχουμε μπει, η περιβαλλοντική καταστροφή και το δράμα των Παλαιστινίων γεννούν και αναγεννούν ευρύτερα μέσα στο κόσμο της εργασίας και τη νεολαία ρεύματα αγώνα και αναζητήσεις χωρίς να μπορούν να υπερβούν τον γενικό ορίζοντα του συστήματος, λόγω της αδύναμης εμφάνισης και επίδρασης της επαναστατικής κομμουνιστικής αριστεράς. Σε αυτή τη γενική τάση ριζοσπαστικοποίησης ρεύματα και οργανώσεις (ΜέΡΑ25, ΝΕΑΡ) αλλά και οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς που βλέπουν συμμαχίες μαζί τους, επιλέγουν να απευθυνθούν περιορίζοντας προγραμματικά την τάση αυτή στα τωρινά της όρια, ενώ το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη της σε αντικαπιταλιστική-επαναστατική κατεύθυνση.»

Έτσι εμφανίζεται ένα συγκεκριμένο μοντέλο πολιτικής με ενασχόληση με φλέγοντα κοινωνικά προβλήματα (πχ στεγαστικό) και ζητήματα διεθνούς σημασίας (πχ Παλαιστίνη) γύρω από τα οποία οικοδομείται μια πολιτική πρόταση χωρίς όμως να συνδέονται τα ζητήματα αυτά με τις αναγκαίες πολιτικές προϋποθέσεις και αντικαπιταλιστικές τομές υποστήριξης τους και τελικά με μια σύγχρονη επαναστατική πολιτική που θα αλλάξει τη ζωή της κοινωνικής πλειονότητας. Αυτό που τελικά προβάλλεται είναι είτε ο ακτιβισμός χωρίς ανατρεπτική πολιτική είτε οι εκλογικές μάχες και η «αριστερή» κυβερνητική διαχείριση, ενίοτε ο συνδυασμός και των δύο.

Όλα αυτά ενισχύουν μια εικόνα κινητικότητας, αναδιάταξης συσχετισμών, ροπής προς τα αριστερά (ταυτόχρονα με άνοδο ακροδεξιάς), αλλά με τάση πολιτικού περιορισμού σε οριοθετημένο πεδίο και κίνδυνο επανάληψης του παρελθόντος σε δυσμενέστερη εκδοχή. Δύσκολα τίθενται ζητήματα αστικού κράτους, συνολικής πολιτικής κεφαλαίου και σύγχρονου καπιταλισμού, ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Για την αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά «οι δύο αυτές όψεις είναι πρόκληση και πρέπει να σταθεί απαιτητικά και με αυτοπεποίθηση ότι μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί μέσα σε αυτές τις εξελίξεις και να επηρεάσει σημαντικά τμήματα αυτής της ριζοσπαστικοποίησης με όρους ταξικής και πολιτικής ανεξαρτησίας από αστική πολιτική και σύγχρονα ρεφορμιστικά ρεύματα».

Παρέμβαση της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης,

αντικαπιταλιστική αριστερά και ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η ΠΕ εκτιμά ότι «σε αυτό το κοινωνικό – πολιτικό τοπίο προβάλλει πιο απαιτητικά η συνολική ανασυγκρότηση της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα, από αυτό της κομμουνιστικής οργάνωσης και του πολιτικού μετώπου έως της πτέρυγας και του μαζικού κινήματος. Η αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού συμπυκνώνεται στην ισχυροποίηση της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Χωρίς αυτή δεν μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα ούτε στην αριστερά ούτε στη κοινωνία.»

Παρέμβαση και ισχυροποίηση της αντικαπιταλιστικής – κομμουνιστικής αριστεράς

Η απόφαση θέτει ως γενική πολιτική κατεύθυνση και στόχους για την περίοδο: Τον μαζικό – λαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της αστικής – κυβερνητικής πολιτικής και της κυβέρνησης, για κατακτήσεις υπέρ του λαού, κόντρα στη κοινοβουλευτική – εκλογική αναμονή. Με όπλο ένα σύγχρονο πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής και υποκείμενο ένα μαχητικό και πολιτικό εργατικό κίνημα και ισχυρή αντικαπιταλιστική – κομμουνιστική αριστερά.

Στην απόφαση σημειώνονται οι δρόμοι για να υλοποιηθούν αυτοί οι στόχοι:

Πρώτο, η ενίσχυση πολιτική, θεωρητική και οργανωτική της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης και οργανωμένη, συστηματική, επεξεργασμένη, στοχευμένη παρέμβαση της οργάνωσης.

Δεύτερο, μετρήσιμα βήματα στην ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με πρώτο σταθμό τη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την πορεία προς αυτήν. Στο περιβάλλον που διαμορφώνεται στη κοινωνία και την αριστερά η 6^η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλείται να παίξει ιδιαίτερο ρόλο στην μαζική εμφάνιση και την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής-κομμουνιστικής αριστεράς. Το κεντρικό στίγμα της πορείας για την συνδιάσκεψη είναι η ανάδειξή της σε πολιτικό σταθμό για ένα πλατύ άνοιγμα στον κόσμο που αναζητά στην κατεύθυνση της αριστεράς της ανατροπής.

Αγώνας για ψωμί – ειρήνη – ελευθερία – κοινωνικά αγαθά

Τρίτο, η ανάπτυξη ενός μαχητικού πολιτικού εργατικού κινήματος για ψωμί – ειρήνη – ελευθερία – κοινωνικά αγαθά. Ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, τον πολεμικό καπιταλισμό, το αντιλαϊκό σύμφωνο σταθερότητας, για να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια, η φτώχεια, η πολεμική απειλή, ο ρατσισμός. Για δημόσια κοινωνικά αγαθά υγεία, παιδεία, ενέργεια, συγκοινωνίες, πρόνοια, πολιτική προστασία.

Ως Κομμουνιστική Απελευθέρωση ιεραρχούμε την αντιπαράθεση ώστε να μην κατατεθεί και ψηφιστεί το αντεργατικό νομοσχέδιο Κεραμέως και να ακυρωθεί το νέο πειθαρχικό για τους δημόσιους υπαλλήλους. Θέτουμε την ανάγκη πολιτικής γενίκευσης των αγώνων ώστε να καταστούν ικανοί να ραγίσουν την κυβερνητική πολιτική, θέτοντας παράλληλα τον στόχο της πτώσης της κυβέρνησης. Συνδυάζουμε την πάλη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο με την προβολή των στόχων για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, πλήρη και σταθερή εργασία, μείωση του εργάσιμου χρόνου με 5ημερο – 6ωρο – 30ωρο, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς με 1.200 καθαρά κατώτερο μισθό, ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης, της αξιολόγησης και της κατηγοριοποίησης.

Αντιπολεμικές πρωτοβουλίες και αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη

Στο σχέδιο δράσης της απόφασης δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στο αντιπολεμικό κίνημα και το κίνημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Τονίζεται η αναγκαιότητα για έναν αντιπολεμικό συντονισμό των πολιτικών οργανώσεων και ιεραρχείται ψηλά η συμβολή της οργάνωσης με πολύπλευρο τρόπο στο κίνημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, ώστε να εκφραστεί η όσο μεγαλύτερη έκφραση αλληλεγγύης σε αυτόν και να αναπτυχθεί η ανατρεπτική – αντικαπιταλιστική δυναμική που έχει. Σε αυτή την κατεύθυνση τονίζεται ότι «η πάλη για διακοπή κάθε είδους σχέσεων, οικονομικών-πολιτικών-στρατιωτικών του ελληνικού κράτους με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ πρέπει να αποτελέσει βασική αιχμή του κινήματος αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και αποτελεί έμπρακτη συμβολή στον αγώνα του».

Η απόφαση προσδιορίζει μια σειρά δρόμους συμβολής στο κίνημα αλληλεγγύης, τη συμμετοχή και στήριξη στις πρωτοβουλίες March to Gaza και Global Sumud Flotilla, και αντίστοιχα στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων, τη στήριξη της πρωτοβουλίας Students for Gaza Greece και των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που έχουν δημιουργηθεί σε διάφορες περιοχές της χώρας όπως και τη δημιουργία και άλλων. Σε αυτά τα πλαίσια τονίζεται η μεγάλη σημασία του αντιπολεμικού τριήμερου στη Σούδα στις 17-19 Οκτωβρίου.

Τέλος περιγράφεται ένα πλαίσιο δράσης για μια σειρά κρίσιμα μέτωπα της περιόδου όπως στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ενάντια στο νέο ρατσιστικό μεταναστευτικό νομοσχέδιο, στην υπεράσπιση του λαϊκού δικαιώματος στη στέγη με αγώνες αποτροπής των πλειστηριασμών και των εξώσεων και τη μάχη απέναντι στο κυβερνητικό σχέδιο δημιουργίας Μονάδων Καύσης Απορριμμάτων.