Διεθνής Δήλωση Οργανώσεων: Ημέρα Αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό Λαό στις 29 Νοεμβρίου

• Δεν υπάρχει «ειρηνευτικό σχέδιο». Για να σταματήσουμε τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, πρέπει να συντρίψουμε τη σιωνιστική-δυτική μηχανή θανάτου!

• Ας επανεκκινήσουμε το διεθνές κίνημα για την υποστήριξη της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού!

• Να σταματήσουμε την πορεία προς τον πόλεμο, την οικονομία του πολέμου και το αστυνομικό κράτος!

Στις 2 Σεπτεμβρίου, στο Σαρμ ελ Σέιχ, ο Τραμπ διαφήμισε το «σχέδιό» του στον κόσμο ως ένα ειρηνευτικό σχέδιο που αναμενόταν εδώ και τρεις χιλιετίες. Τρεις εβδομάδες ήταν αρκετές για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι δεν υπάρχει ούτε υποψία ειρήνης, ούτε καν πραγματική εκεχειρία, πόσο μάλλον δίκαιη ειρήνη. Είναι απλώς μια εκεχειρία, που αποσπάστηκε από την εξαιρετική δύναμη του παλαιστινιακού λαού, την ένοπλη αντίστασή του και από την πίεση της ανάπτυξης και επέκτασης ενός τεράστιου παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης — μιας εύθραυστης εκεχειρίας που παραβιάζεται επανειλημμένα από το σιωνιστικό κράτος, με αποτέλεσμα εκατοντάδες θανάτους και τραυματισμούς μεταξύ των Παλαιστινίων στη Γάζα. Επιπλέον, ο ισραηλινός στρατός επέστρεψε στους βομβαρδισμούς του Λιβάνου και της Υεμένης, ενώ οι έποικοι έχουν εντείνει τις επιθέσεις τους και την καταστροφή ελαιόδεντρων στη Δυτική Όχθη. Εν τω μεταξύ, η Κνεσέτ ανακήρυξε τη Δυτική Όχθη ως τμήμα του ισραηλινού κράτους.

Ο δήμιος Νετανιάχου, που έχει τον έλεγχο χάρη στην υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ, δεν έχει εγκαταλείψει καθόλου την ιδέα του «μεγάλου Ισραήλ» ή της «ολοκλήρωσης της δουλειάς στη Γάζα»: δηλαδή, την εξόντωση των ένοπλων δυνάμεων αντίστασης, την προσάρτηση μεγάλου μέρους της Λωρίδας και την πρόκληση, μέσω νέων σφαγών και αποκλεισμού της επισιτιστικής βοήθειας, μιας μαζικής εξόδου από τη Γάζα. Το σχέδιο του Τραμπ, το οποίο δεν αποκηρύσσει τους σχεδιασμούς περί «μεγάλου Ισραήλ», εκφράζει ένα ακόμη πιο φιλόδοξο σχέδιο: την εμπλοκή των αραβικών καθεστώτων σε πλήρη ειρήνευση με ένα διευρυμένο και «ασφαλές» Ισραήλ, έτσι ώστε να σβήσει για πάντα το «παλαιστινιακό ζήτημα» μετατρέποντας τη Γάζα σε πολυτελές θέρετρό του (όπως στο προκλητικό βίντεο τεχνητής νοημοσύνης πέρυσι) και προωθώντας αλλαγές καθεστώτων σε πολλά κράτη, προς έναν γενικό φιλοαμερικανικό ιμπεριαλιστικό επανασχεδιασμό στη Μέση Ανατολή.

Τα δύο έργα - ένα «μεγάλο Ισραήλ» και μια «νέα Μέση Ανατολή» υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ και με τη βοήθεια του μηχανισμού του ΝΑΤΟ - μπορεί να έχουν σημεία τριβής, αλλά έχουν την ίδια αποικιοκρατική και εκμεταλλευτική ουσία, τόσο απέναντι στον παλαιστινιακό λαό όσο και απέναντι στις εκμεταλλευόμενες και καταπιεσμένες μάζες σε όλη τη Μέση Ανατολή. Και σίγουρα δεν θα είναι οι αντιδραστικές αραβικές αστικές τάξεις που θα σταθούν πραγματικά εμπόδιο σε αυτά τα έργα. Ούτε θα είναι η Ρωσία του Πούτιν, η οποία συνεχάρη τον Τραμπ για το «σχέδιό» του, ή η Ινδία, ένας μεγάλος φίλος του Ισραήλ. Ούτε η Βραζιλία, η οποία συνεχίζει να το προμηθεύει με τις τεράστιες ποσότητες πετρελαίου που χρειάζεται για να πραγματοποιήσει την κατοχή και τη γενοκτονία του. Ούτε η Κίνα, ένας σημαντικός εξαγωγέας άπειρων αγαθών και κεφαλαίων στο Ισραήλ. Ο κυνισμός της αστικής γεωστρατηγικής πολιτικής είναι κοινός σε Ανατολή και Δύση, όπως αποδεικνύεται από τις προσπάθειες της Ρωσίας να διατηρήσει την επιρροή και τις βάσεις της στη Συρία, συνεργαζόμενη με το νέο καθεστώς Τζολάνι ή από τις διπλωματικές προσπάθειες της Κίνας να αποκαταστήσει τις σχέσεις Ιράν-Σαουδικής Αραβίας που θα διευκολύνουν το δικό της σχέδιο για τον νέο οικονομικό και εμπορικό Δρόμο του Μεταξιού. Παρά τον ανταγωνισμό τους, όλοι τελικά συμφωνούν στον αφοπλισμό της παλαιστινιακής αντίστασης και στην ψευδή «λύση των δύο κρατών» .

Έχοντας επίγνωση της απόλυτης αναγκαιότητας μιας εκεχειρίας, τόσο για τις κατεστραμμένες και πεινασμένες μάζες του πληθυσμού της Γάζας όσο και για την αναδιοργάνωση των τάξεών τους, οι παλαιστινιακές δυνάμεις αντίστασης συμφώνησαν να λειτουργήσουν, τουλάχιστον τυπικά, στο πλαίσιο του «σχεδίου Τραμπ», στο πλαίσιο της απομόνωσης και του εκβιασμού που ασκούν οι Άραβες ηγέτες και οι γειτονικές χώρες της περιοχής. Αλλά έχουν ήδη αναγκαστεί να υπολογίσουν το γεγονός ότι ο Τραμπ θα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένας έντιμος μεσολαβητής μεταξύ αυτών και της γενοκτονικής συμμορίας που βρίσκεται στην εξουσία στο Ισραήλ. Ο δρόμος για τη σταθεροποίηση της εκεχειρίας είναι γεμάτος παγίδες. Ο δρόμος προς την ελευθερία από τον Σιωνιστή καταπιεστή και την πραγματική αυτοδιάθεση είναι ακόμα πολύ μακρύς και απαιτεί την κατεδάφιση του «σχεδίου Τραμπ». Σίγουρα δεν θα διευκολυνθεί από τους ξένους που θα κληθούν να διοικήσουν «προσωρινά» τη Γάζα. Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο να συμμετάσχουν στη μοιρασιά του πλούτου που κλάπηκε από τους Παλαιστίνιους της Γάζας και θα προσπαθήσουν να τους εκβιάσουν και να τους υποτάξουν μέσω των ελιγμών « ανοικοδόμησης » .

Περισσότερο από ποτέ, η υπόθεση της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης του παλαιστινιακού λαού βρίσκεται στα χέρια των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων μαζών της Παλαιστίνης, ολόκληρου του αραβοϊσλαμικού κόσμου και του παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης και υποστήριξης για μια ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα. Αυτό, και μόνο αυτό, είναι ο πραγματικός άξονας αντίστασης στη μηχανή καταστροφής και θανάτου του Ισραήλ, στον δυτικό ιμπεριαλισμό που το υποστηρίζει με κάθε υλικό, στρατιωτικό, διπλωματικό και πολιτιστικό μέσο, και στους συνεργούς του, Άραβες και μη Άραβες. 

Με εξαίρεση τις οργανώσεις αντίστασης στην Υεμένη και τον Λίβανο, η υποστήριξη της θρυλικής αντίστασης του παλαιστινιακού λαού στον αραβο-ισλαμικό κόσμο ήταν λιγότερη από την αναγκαία, ειδικά σε μια χώρα-κλειδί όπως η Αίγυπτος. Η περίπτωση της Τουρκίας του Ερντογάν είναι αποκαλυπτική. Εκεί, υπήρχαν δύο είδη διαδηλώσεων :οι γνήσιες διαμαρτυρίες αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους, που αποκάλυπταν το συνεχιζόμενο εμπόριο της κυβέρνησης του ΑΚΡ με το Ισραήλ, οι οποίες στη συνέχεια καταστάλθηκαν από το κράτος, και οι επίσημες συγκεντρώσεις , που οργανώθηκαν από την κυβέρνηση του ΑΚΡ για να αποσπάσουν την προσοχή της ισλαμιστικής βάσης της. Τώρα, ο Ερντογάν έσπευσε να καλωσορίσει το σχέδιο Τραμπ, καθώς οι αρχές του είναι κοινές με το καθεστώς του και εξυπηρετούν τις φιλοδοξίες της τουρκικής αστικής τάξης να ενισχύσει την επιρροή της ως περιφερειακή δύναμη, συντρίβοντας τους αγώνες της τουρκικής εργατικής τάξης και της νεολαίας. Η βάναυσα καταπιεστική φύση των αραβικών στρατιωτικών καθεστώτων και μοναρχιών λειτουργεί ως αμόνι ενάντια στη δράση των μαζών. Η συντριβή των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης με τη συνεργασία των τοπικών αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ματαίωσε ένα επαναστατικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, μια εξαιρετικά ασταθής κατάσταση παραμένει. ‘Οπου υπήρξαν εξεγέρσεις, όπως στον Λίβανο, το Ιράν, την Αλγερία και το Σουδάν, ακολούθησε ένα κύμα παθητικότητας μεταξύ των καταπιεσμένων εργατών και της νεολαίας. Τα βαθιά κοινωνικά αίτια των εξεγέρσεων παραμένουν όμως και γίνονται πιο έντονα. Αυτό αποδεικνύεται από το πρόσφατο κύμα διαμαρτυριών στο Μαρόκο κατά της φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Το παλαιστινιακό ζήτημα μπορεί για άλλη μια φορά να είναι το φυτίλι που θα βάλει φωτιά στις φτωχογειτονιές του αραβικού κόσμου.

Αντίθετα, χάρη εν μέρει στον Παγκόσμιο Στόλο Sumud, το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχει αναπτυχθεί πρόσφατα, φτάνοντας σε ένα σημαντικό άλμα τόσο σε ποιότητα όσο και σε κλίμακα τις τελευταίες εβδομάδες, με γενικές απεργίες στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία, και μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους, ειδικά στην Ιταλία. Μέχρι τώρα, ακόμη και όπου αυτό το κίνημα ήταν ευρέως διαδεδομένο (όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο), η οργανωμένη εργατική τάξη έχει συμμετάσχει οριακά. Οι τελευταίες απεργίες έχουν αρχίσει να καλύπτουν αυτό το κενό, ειδικά σε ορισμένα λιμάνια και σε ορισμένους τομείς της χερσαίας εφοδιαστικής αλυσίδας (αποθήκες, σιδηρόδρομοι, μεταφορές), όπου η συμμετοχή στις απεργίες ήταν σημαντική. Όσοι έχουν βγει μαζικά στους δρόμους ήταν κυρίως ένα νεαρό, ντόπιο προλεταριάτο και μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς που, εκτός από την καταδίκη της γενοκτονίας και του Ισραήλ, έχουν εκφράσει την άνευ όρων αλληλεγγύη τους προς την παλαιστινιακή αντίσταση με πολλούς τρόπους. Εξίσου ισχυρή και ευρεία βάση σε όλη την Ευρώπη είχε η καταδίκη των εθνικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως συνένοχων στη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση και η υποστήριξη του «σχεδίου» του Τραμπ.

Ο πραγματικός κίνδυνος τώρα είναι ότι αυτό το κίνημα θα νιώσει κάπως ικανοποιημένο με τη συνεχιζόμενη, ασταθή εκεχειρία. Αντίθετα, είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να επανεκκινήσουμε και να ενισχύσουμε τους αγώνες των τελευταίων μηνών, με στόχο τη μέγιστη συμμετοχή της οργανωμένης εργατικής τάξης και τον ευρύτερο και πιο διαρκή αποκλεισμό της πολεμικής εφοδιαστικής που υποστηρίζει το Ισραήλ. Το Ισραήλ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις τεράστιες προμήθειες όπλων και αγαθών που διέρχονται από ευρωπαϊκά λιμάνια και εδάφη, ή ακόμα και αραβικά (πχ στο Μαρόκο). Ο μηχανισμός καταστροφής και θανάτου του θα αποδυναμωνόταν σοβαρά, ακόμη και σε σημείο παρακώλυσης, από ένα ενεργό, οργανωμένο και διεθνώς συντονισμένο μποϊκοτάζ των προμηθειών όπλων και αγαθών.

Η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό Λαό στις 29 Νοεμβρίου — αν και ανακηρύχθηκε από έναν θεσμό, όπως ο ΟΗΕ, ο οποίος βρίσκεται στην πηγή της τραγικής ιστορίας αυτού του λαού, με τη νομιμοποίηση του Κράτους του Ισραήλ και την αρχική εθνοκάθαρση μέσω της οποίας δημιουργήθηκε — θα μπορούσε να αποτελέσει την ευκαιρία για αυτήν την επανεκκίνηση. Στην Ιταλία, θα προηγηθεί μια νέα γενική απεργία που θα καλέσουν όλα τα συνδικάτα βάσης για την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου. Και αυτό θα μπορούσε να είναι ένα χρήσιμο παράδειγμα για πολλές άλλες χώρες.

Εναπόκειται στις διεθνιστικές δυνάμεις, που παρακολουθούν προσεκτικά όλα όσα συμβαίνουν πέρα από τα εθνικά τους σύνορα, να αξιοποιήσουν αυτή τη δυναμική και να προσπαθήσουν να την διευρύνουν. Εναπόκειται στους διεθνιστές αγωνιστές στην Ιταλία να διασφαλίσουν ότι η απεργία της 28ης Νοεμβρίου θα ξεπεράσει τα στενά όρια του συνδικαλισμού βάσης και θα συμπεριλάβει, όπως συνέβη στις 3 Οκτωβρίου, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, τόσο μέλη του CGIL όσο και μη μέλη των συνδικάτων.

Εξίσου σημαντικό είναι η αναζωογόνηση του παλαιστινιακού κινήματος να ευθυγραμμιστεί με την καταπολέμηση της κούρσας των εξοπλισμών, της πολεμικής οικονομίας και του πολέμου που μαίνεται τώρα σε έναν αυξανόμενο αριθμό χωρών σε όλο τον κόσμο. Η σφαγή μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία συνεχίζεται, όπως και αυτή στο Σουδάν μεταξύ στρατιωτικών συμμοριών που υποκινούνται από ξένες δυνάμεις. Άλλες εστίες πολέμου είναι έτοιμες να ξεσπάσουν στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και τα Βαλκάνια. Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, ξεκινώντας από εκείνες των μεγάλων δυνάμεων, εξοπλίζονται με ολοένα και πιο καταπιεστική νομοθεσία, λειτουργώντας ως πραγματικά αστυνομικά κράτη, προετοιμαζόμενες για την επιβολή νέων, τεράστιων θυσιών στις εργατικές τάξεις και ακόμη και σε ένα τμήμα της μεσαίας τάξης. Τα μέτρα «έκτακτης ανάγκης» που λαμβάνονται παντού, από τις Ηνωμένες Πολιτείες έως το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και την Ιταλία, εναντίον αγωνιστών αλληλέγγυων με την παλαιστινιακή αντίσταση, αποτελούν πρόγευση των δρακόντειων μέτρων με τα οποία οι αστικές κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, είτε φασιστικές... είτε του Εργατικού Κόμματος, θα επιδιώξουν να καταστείλουν εν τη γενέσει της την ταξική σύγκρουση που αναπόφευκτα θα αναζωπυρωθεί.

Ήδη από τις 24 Φεβρουαρίου του περασμένου έτους, οι διεθνιστικές δυνάμεις συντονίστηκαν για να φέρουν μια ενιαία πλατφόρμα αγώνα στους δρόμους περίπου είκοσι χωρών. Ανανεώνουμε αυτή τη δέσμευση με στόχο την περαιτέρω πρόοδο προς τη δημιουργία ενός προλεταριακού διεθνιστικού στρατοπέδου ανεξάρτητου από όλα τα καπιταλιστικά κράτη, με στόχο τη βελτίωση των μισθών, των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης των εργατών, την αναχαίτιση της πορείας προς την οικονομία του πολέμου (με τις βαριές θυσίες της) και τον πόλεμο , και τη μετατροπή του ενδοϊμπεριαλιστικού πολέμου σε κοινωνική επανάσταση. Διεξάγουμε αυτόν τον αγώνα προωθώντας τη σύσταση ανεξάρτητων επαναστατικών εργατικών κομμάτων και μιας επαναστατικής Εργατικής Διεθνούς.

Περισσότερο από ποτέ, στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασης ενάντια στον δυτική-σιωνιστική αποικιοκρατία!

Τέλος στους βομβαρδισμούς, την πολιορκία και τον λιμό που επιβάλλονται στη Γάζα. Ελευθερία σε όλους τους Παλαιστίνιους κρατούμενους!

Άμεση και άνευ όρων αποχώρηση του Σιωνιστικού στρατού από τη Γάζα και των εποίκων από τη Δυτική Όχθη!

Ας μπλοκάρουμε την προμήθεια όπλων και αγαθών στο Ισραήλ. Ας μποϊκοτάρουμε τις ισραηλινές επιχειρήσεις! Ας διακόψουμε όλες τις σχέσεις με το Σιωνιστικό Κράτος!

Λευτερία στην Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα!

Για την επαναστατική ενότητα των λαών της Μέσης Ανατολής, απαλλαγμένων από την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική κυριαρχία!

Για ένα διεθνές και διεθνιστικό ταξικό μέτωπο ενάντια στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις και τους πολέμους του κεφαλαίου!

Εργάτες και καταπιεσμένοι όλου του κόσμου, ενωθείτε!

• KA – Κομμουνιστική Απελευθέρωση (Greece)

• PO – Workers Party (Argentina)

• SEP – Socialist Workers Party (Turkey)

• SWP – Socialist Workers Party (Great Britain)

• TIR – Revolutionary Internationalist Tendency (Italy)

• Anticapitalistas (Peru)

• Comunistas (Cuba)

• DSIP - Devrimci Sosyalist İşçi Partisi - Revolutionary Socialist Workers Party (Turkey)

• Fuerza 18 de octubre (Chile)

• GAR - Grupo Acción Revolucionaria (Mexico)

• International Socialists (Botswana)

• International Socialists (Canada)

• Internationale Socialister (Denmark)

• Linkswende (Austria)

• Marx21 (Spanish State)

• Pracownicza Demokracja - Workers Democracy (Poland)

• Revolutionary Left Current (Syria)

• Solidarity (Australia)

• Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (Greece)

• Socialist Workers League (Nigeria)

• Socialistická Solidarita - Socialist Solidarity (Czech Republic)

• Tribuna Classista (Brazil)

• UFCLP- United Front Committee for a Labor Party (US)

• Workers Solidarity (South Korea)