Διεθνιστικό ψήφισμα: Κάτω το ιμπεριαλιστικό σχέδιο Rearm EU. Για την ενότητα των εργαζομένων της Ευρώπης

Ψήφισμα κομμάτων και οργανώσεων της κομμουνιστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς που διαμορφώθηκε στο πλαίσιο της διεθνιστικής αντιπολεμικής συνδιάσκεψη στη Νάπολη της Ιταλίας.

Παρούσα στις εργασίες της διεθνούς συνδιάσκεψης ήταν 10μελής αντιπροσωπεία της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης, με ουσιαστική συμβολή τόσο στην προετοιμασία και τη διαμόρφωση των τελικών κειμένων

Ψήφισμα, Νάπολι Ιούνιος 2025

Το σχέδιο ReamEU, που αργότερα μετονομάστηκε σε «Readiness 2030», αποτελεί μια σαφή στροφή στην πολιτική των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών χωρών από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος αποτελεί διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και χωρών του ΝΑΤΟ για το έδαφος και τους πόρους της Ουκρανίας, ώθησε τις ευρωπαϊκές χώρες και τη Γερμανία αρχικά να εγκαταλείψουν την Ostpolitik, που σήμαινε πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τη Ρωσία, με αντάλλαγμα την πρόσβαση στην αγορά της Ρωσίας. Ο Μπάιντεν ελίχτηκε ανοιχτά για αυτόν τον σκοπό, επιτυγχάνοντας μερικό εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο – ανατινάζοντας επίσης τους αγωγούς North Stream. Λίγους μήνες μετά την έναρξη του πολέμου, η Γερμανία ανακοίνωσε ένα έκτακτο σχέδιο επανεξοπλισμού ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, αναθεωρώντας το Σύνταγμά της για να επιτρέψει το προκύπτον έλλειμμα του προϋπολογισμού και τις στρατιωτικές παραδόσεις στην Ουκρανία, ενώ άλλες χώρες της ΕΕ δεσμεύτηκαν να αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ τους.

Η μετατόπιση του Τραμπ όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία – μέσω της οποίας οι ΗΠΑ έχουν εξασφαλίσει στους κεφαλαιοκράτες τους τη μερίδα του λέοντος των φυσικών πόρων της Ουκρανίας – έχει ωθήσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αποφασίσουν περαιτέρω βήματα στις πολιτικές επανεξοπλισμού τους. Οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί δεν εμπιστεύονται πλέον την αμερικανική στρατιωτική ομπρέλα, την ίδια στιγμή που τα συμφέροντά τους αποκλίνουν ολοένα και περισσότερο από αυτά της Αμερικής – στον εμπορικό πόλεμο του Τραμπ η Ευρώπη είναι ο δεύτερος κύριος στόχος μετά την Κίνα. Το σχέδιο επανεξοπλισμού ύψους 800 δισεκατομμυρίων ευρώ (σε διάστημα τεσσάρων ετών), σχεδόν 2.000 ευρώ για κάθε πολίτη της ΕΕ, σημαίνει τεράστια αύξηση στις στρατιωτικές δαπάνες των κρατών μελών της ΕΕ, οι οποίες έχουν ήδη αυξηθεί κατά 31% μεταξύ 2021 και 2024, όταν έφτασαν τα 326 δισεκατομμύρια ευρώ, ή 1,9% του συνολικού ΑΕΠ της ΕΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι μια ειδική «ρήτρα διαφυγής» θα επιτρέψει στις κυβερνήσεις να αυξήσουν τα δημόσια ελλείμματά τους έως και 1,5% πάνω από τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ, εάν αυτό χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικές δαπάνες.

Οι χώρες της ΕΕ είναι πλέον οι κύριοι υποστηρικτές της Ουκρανίας στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, με ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις που ισχυρίζονται ότι είναι «δημοκρατικές» σε αντίθεση με τον Τραμπ, να ηγούνται αυτής της πολεμοχαρούς πολιτικής. Αφού άδειασαν τα οπλοστάσια τους από παλιά όπλα, που παραδόθηκαν στην Ουκρανία, αναζωπυρώνουν την στρατιωτική παραγωγή για να αυξήσουν την παραγωγική ικανότητα. Ορισμένα εργοστάσια αυτοκινήτων, ακατάλληλα για παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων, στρέφονται σε στρατιωτική παραγωγή. Το βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα της Γερμανίας ενισχύει την παραγωγή του στην Ουκρανία. Σε περίπτωση που τα εργοστάσια επιβιώσουν τον πόλεμο, το φθηνό εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό την καθιστά μια κερδοφόρα τοποθεσία παραγωγής για την εξαγωγή μηχανών θανάτου.

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ πέτυχαν τον στόχο να σκάψουν μια βαθιά τάφρο μεταξύ της Δυτικής και της Ανατολικής Ευρώπης, ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα, αν και μετατοπισμένο προς τα ανατολικά, για να αποτρέψουν τον σχηματισμό ενός ηπειρωτικού μπλοκ όπως επιθυμούν οι υποστηρικτές της Ostpolitik. Μια συμμαχία της Δυτικής Ευρώπης με τη Ρωσία θα μπορούσε να αμφισβητήσει την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, οι ΗΠΑ έχουν ωθήσει τη Ρωσία πιο κοντά στην Κίνα. Με την προσέγγιση του προς τον Πούτιν, ο Τραμπ προσπαθεί να χαλαρώσει αυτόν τον δεσμό – αλλά και να πιέσει τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να βασίζονται στις δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις. Το αίτημα της Αμερικής προς τους Ευρωπαίους εταίρους να αυξήσουν το μερίδιό τους στις δαπάνες του ΝΑΤΟ (τώρα ο πήχης έχει οριστεί στο 5% του ΑΕΠ!) είναι δίκοπο. Αφενός, επιτρέπει στις ΗΠΑ να μειώσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στην ευρωπαϊκή περιοχή και να μετατοπίσουν τις στρατιωτικές τους «επενδύσεις» στον ασιατικό άξονα σε αντιπαράθεση με τον στρατηγικό αντίπαλό τους, την Κίνα, αλλά αφετέρου θα μειώσει την επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη και θα αυξήσει την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία.

Για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο μιας πολιτικά και στρατιωτικά ενωμένης Ευρώπης, ο Τραμπ υποστηρίζει ευρωσκεπτικιστικά ακροδεξιά κόμματα όπως το AfD στη Γερμανία, το PiS στην Πολωνία, το AUR στη Ρουμανία, εκτός από την κυβέρνηση Όρμπαν στην Ουγγαρία. Ο Εθνικός Συναγερμός της Γαλλίας, ο οποίος υποστηρίζει επίσης μια εναλλακτική πολιτική για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, δεν είναι πρόθυμος να αποδεχτεί ανοιχτά την υποστήριξη του Τραμπ κατά της «δικαστικής δίωξης» της Μαρίν Λεπέν. Η δεξιά πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μελόνι, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αντιευρωπαϊκή ρητορική της του παρελθόντος, καθώς η ιταλική αστική τάξη εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι είναι μέλος της ΕΕ, αλλά χρησιμοποιεί τη στενή της σχέση με την κυβέρνηση Τραμπ για να ακολουθήσει μια μέση οδό στις εξωτερικές υποθέσεις.

Ακόμη και πριν από την ανάπτυξη των λαϊκιστικών-εθνικιστικών («εθνικής κυριαρχίας») κομμάτων, τα ευρωπαϊκά κράτη δεν συμφώνησαν ποτέ να ενοποιήσουν τις εξωτερικές τους πολιτικές και τις ένοπλες δυνάμεις τους, λόγω των διαφορετικών και συχνά ανταγωνιστικών εξωτερικών συμφερόντων τους. Για αυτόν τον λόγο, οι στρατιωτικές τους βιομηχανίες βασίζονται σε ξεχωριστές, όχι ολοκληρωμένες εθνικές βάσεις, με περισσότερους δεσμούς με τις βιομηχανίες των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου παρά με άλλες ευρωπαϊκές εταιρίες. Η συνεχιζόμενη προσπάθεια επανεξοπλισμού ύψους 800 δισεκατομμυρίων ευρώ υλοποιείται επίσης αποκλειστικά σε εθνικές βάσεις, αν και οικονομικά συντονισμένη – 150 δισεκατομμύρια ευρώ από κοινό δανεισμό μέσω του Προγράμματος SAFE (Δράση για την Ασφάλεια για την Ευρώπη) θα χρηματοδοτήσουν στρατιωτικές προμήθειες στις οποίες θα συμμετάσχουν περισσότερες από μία χώρες. Ωστόσο, η δεύτερη χώρα μπορεί να είναι είτε η Ουκρανία, είτε το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων μπορεί επίσης να χρηματοδοτήσει μέρος της υπόλοιπης αύξησης των στρατιωτικών δαπανών κατά 650 δισεκατομμύρια ευρώ.

Για να μειωθούν αυτές οι δημοσιονομικές δαπάνες, μια ειδική «ρήτρα διαφυγής» θα αναστείλει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ για τις στρατιωτικές δαπάνες, επιτρέποντας αύξηση του ελλείμματος έως και 1,5% σε σχέση με το 2021. Ό,τι δεν επιτρέπεται για τις δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας επιτρέπεται για τις στρατιωτικές δαπάνες! Αλλά δεν πρόκειται να είναι δωρεάν προσφορά. Εάν δεν καταβληθούν μέσω φόρων, οι στρατιωτικές δαπάνες θα καταβληθούν μέσω του πληθωρισμού, όπως και με τον πληθωρισμό μετά τον Covid.

Η αντίθεσή μας στον ανταγωνισμό των εξοπλισμών στην Ευρώπη είναι απόλυτη. Δικαιολογήθηκε με την στρατιωτική απειλή από τη Ρωσία. Μήπως η Ρωσία απειλεί τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία ή ακόμα και την Πολωνία; Ή μήπως οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να επανεξοπλιστούν για να υπερασπιστούν τη Γροιλανδία από τις ΗΠΑ; Η αλήθεια είναι ότι τα ευρωπαϊκά κράτη, αφού καταβρόχθισαν ένα μεγάλο κομμάτι της Ανατολικής Ευρώπης, ενισχύουν τους στρατούς τους για να συμμετάσχουν ενεργά στην ιμπεριαλιστική αναδιανομή της Ευρώπης και του κόσμου, ένα παιχνίδι που διεξάγεται μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και στο Σουδάν, το Κονγκό, τη Λιβύη κ.λπ. Η Λευκή Βίβλος της ΕΕ Readiness 2030, αφού αναφέρει ότι «η διεθνής τάξη υφίσταται αλλαγές μεγέθους που δεν έχουν παρατηρηθεί από το 1945», αναφέρει ότι «μια νέα διεθνής τάξη θα διαμορφωθεί στο δεύτερο μισό αυτής της δεκαετίας και μετά». Εκτός αν αναμορφώσουμε αυτήν την τάξη – τόσο στην περιοχή μας όσο και πέραν αυτής – θα είμαστε παθητικοί αποδέκτες του αποτελέσματος αυτής της περιόδου διακρατικού ανταγωνισμού με όλες τις αρνητικές συνέπειες που θα μπορούσαν να προκύψουν από αυτό, συμπεριλαμβανομένης της πραγματικής προοπτικής ενός πλήρους πολέμου. Η ιστορία δεν θα μας συγχωρέσει την αδράνεια. Παρακάτω [η Λευκή Βίβλος] εξηγεί ότι «ο στρατηγικός ανταγωνισμός αυξάνεται στην ευρύτερη γειτονιά μας: από την Αρκτική έως τη Βαλτική, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική» και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «έχει έρθει η στιγμή για την Ευρώπη να επανεξοπλιστεί».

Το γεγονός ότι η ΕΕ είναι η μεγαλύτερη εμπορική δύναμη στον κόσμο και η δεύτερη βιομηχανική δύναμη δεν εξασφαλίζει αντίστοιχη πολιτική επιρροή. Η Γαλλία έχει εκδιωχθεί από ένα μέρος της νεοαποικιακής της επικράτειας στην Αφρική. Η Ιταλία χάνει την επιρροή της στη Δυτική Λιβύη. Στους πολέμους του Σουδάν και του Ανατολικού Κονγκό, οι ευρωπαϊκές χώρες είναι μεταξύ των κύριων διεκδικητών στο παρασκήνιο. Οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν χάσει οικονομικό έδαφος όχι μόνο σε σχέση με αναδυόμενες χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, αλλά και έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, επανεξοπλίζονται όχι για να υπερασπιστούν τις πατρίδες τους, αλλά για να αγωνιστούν για τον έλεγχο/επιρροή στην Ανατολική Ευρώπη, την Αφρική και άλλες ηπείρους. Ο επανεξοπλισμός της ΕΕ είναι μια επιθετική ιμπεριαλιστική πολιτική , όχι μια πολιτική εθνικής άμυνας όπως παρουσιάζεται. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το αν θα παραμείνει βασισμένη σε αυστηρά εθνικά σύνορα ή θα σηματοδοτήσει την έναρξη ενός πιθανού ηπειρωτικού συντονισμού ή μιας απίθανης ομοσπονδιακής συγκέντρωσης ή ενοποίησης σε μια ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική δύναμη.

Στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Άμυνας δεσμεύτηκαν να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες έως και 5% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος τους, τρεις φορές περισσότερο από τον μέσο όρο τους πριν από το 2022. Αυτό σημαίνει χρήση κοινωνικών πόρων για την παραγωγή, συντήρηση, χρήση μηχανημάτων θανάτου και καταστροφής και εκπαίδευση προσωπικού εξειδικευμένου ως δολοφόνων αντί για την παροχή υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και άλλων κοινωνικών αγαθών. Η απότομη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών είναι μια κοινωνικά αντιδραστική πολιτική στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των μεγάλων καπιταλιστικών εταιριών – οι οποίες βλέπουν τα κέρδη και τις αξίες των μετοχών τους να εκτοξεύονται – ενάντια στα συμφέροντα των προλετάριων και του λαού γενικότερα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το γενικό επιτελείο που συντονίζει την ευρωπαϊκή στρατιωτική επίθεση.

Η εκστρατεία μας κατά του ReArm Europe / Readiness 2030 θα πρέπει επομένως να κατευθύνεται:

– Ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος στην Ευρώπη και συλλογικά ενάντια στον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, για τη διάλυση του ΝΑΤΟ και όλων των στρατιωτικών συμμαχιών.

– Ενάντια στην ΕΕ, έναν θεσμό που εξυπηρετεί τις ανάγκες του καπιταλιστικού καθεστώτος. Ως καπιταλιστική ολοκλήρωση, προωθεί ενεργά τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, προστατεύει την άρχουσα τάξη και διαιωνίζει την καταπίεση. Έτσι, τα συμφέροντά μας και το μέλλον μας βρίσκονται στον αγώνα τόσο ενάντια στην ΕΕ όσο και ενάντια στην αστική πολιτική σε κάθε χώρα. Παλεύουμε ενάντια στην ΕΕ όχι από την άποψη της επιστροφής στην προηγούμενη αστική «κυριαρχία», αλλά από την άποψη της ανοικοδόμησης της Ευρώπης υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης. Δεν το βλέπουμε αυτό ως ένα μεμονωμένο ζήτημα, αλλά αντιμετωπίζουμε τον αγώνα ενάντια στην ΕΕ ως απαραίτητο κρίκο του οργανωμένου αγώνα μας ενάντια στον καπιταλισμό. Τα συμφέροντά μας και το μέλλον μας βρίσκονται στον ενωτικό, διεθνή αντικαπιταλιστικό αγώνα για μια επαναστατική εργατική ένωση.

– Ενάντια στις στρατιωτικές δαπάνες, καμία ψήφος για πολεμικές πιστώσεις. Για καθολική πρόνοια, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, δωρεάν εκπαίδευση για όλους, φροντίδα για το περιβάλλον, όχι για greenwashing. Εάν οι κυβερνήσεις μπορούν να βρουν τους πόρους για να υπερδιπλασιάσουν τις στρατιωτικές δαπάνες, πρέπει να απαιτήσουμε αυτούς τους πόρους για την κοινωνική πρόνοια, αντί να την ιδιωτικοποιούμε και να καταργούμε de facto τη δωρεάν και καθολική κάλυψή της.

– Γνωρίζουμε από την ιστορική εμπειρία, η οποία επιβεβαιώνεται από τα τρέχοντα γεγονότα, ότι σε μια κοινωνία που βασίζεται στην εκμετάλλευση της πλειοψηφίας του πληθυσμού από την άρχουσα καπιταλιστική τάξη, ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστών για το μερίδιό τους σε αυτήν την εκμετάλλευση αναπόφευκτα οδηγεί σε πόλεμο. Η αντιπολεμική μας δράση έχει ως στρατηγική της να μετατρέψει τον πόλεμο σε εμφύλιο ενάντια στην καπιταλιστική τάξη. Ο κύριος εχθρός μας βρίσκεται εντός των συνόρων μας. Ο πόλεμος, με τις φρικαλεότητες και τις στερήσεις του, έχει φέρει σε αρκετές περιπτώσεις επανάσταση – από την Παρισινή Κομμούνα μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία. Για να είναι συνεπής η αντιπολεμική μας δράση, πρέπει να υποδεικνύει τον καπιταλισμό ως τον τελικό υπεύθυνο για τους πολέμους και την κούρσα των εξοπλισμών, και την επανάσταση ως τη μόνη τελική λύση.

– Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, μια συνεπής και ολοκληρωμένη αντίθεση στον επανεξοπλισμό και τον πόλεμο μπορεί να αντιταχθεί μόνο από την εργατική τάξη και τους προλετάριους γενικότερα. Ωστόσο, η άνοδος της λαϊκιστικής ακροδεξιάς μεταξύ των μισθωτών εργατών, καθώς και άλλοι επίμονοι προσανατολισμοί ταξικής συνεργασίας με την ιμπεριαλιστική αστική τάξη, δείχνουν ότι δεν υπάρχει μηχανική σχέση μεταξύ της εργατικής τάξης και της αντικαπιταλιστικής συνείδησης. Καταγγέλλουμε τη συνενοχή της πλειοψηφίας των ηγεσιών των συνδικάτων και της ευρωπαϊκής λεγόμενης αριστεράς με το ιμπεριαλιστικό σχέδιο επανεξοπλισμού, ακόμη και με την ψήφιση των στρατιωτικών προϋπολογισμών στα κοινοβούλια, και καλούμε τις εργατικές οργανώσεις να σπάσουν αυτούς τους δεσμούς. Η αντι-εξοπλιστική και αντιπολεμική μας εκστρατεία πρέπει να καταστήσει σαφές στην εργατική τάξη ότι οι δυσκολίες τους και οι απειλές για τις συνθήκες διαβίωσής τους, την υγεία και τη ζωή τους δεν προέρχονται από το εξωτερικό ή από τους μετανάστες, αλλά από τους δικούς τους ηγεμόνες και εκμεταλλευτές, ότι η λύση δεν είναι να συσπειρωθούν γύρω από την εθνική σημαία ενάντια στον εξωτερικό «εχθρό», αλλά στην εθνική και διεθνή ένωση των εργατών και των καταπιεσμένων λαών πέρα από τα σύνορα, για να ανατρέψουν την κυριαρχία των εκμεταλλευτών τους, αρνούμενοι να γίνουν κρέας για τα κανόνια των συμφερόντων τους. Σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, όπου η παραγωγή γίνεται για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών με σεβασμό στη φύση, δεν θα υπάρχει ενδιαφέρον για πόλεμο, δεν θα υπάρχει ανάγκη για όπλα.

Αγώνας για:

-  Διάλυση του ΝΑΤΟ

-  Κλείσιμο των βάσεων του ΝΑΤΟ σε κάθε χώρα

-  Κάτω όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και συμμαχίες

- Κάτω η ιμπεριαλιστική ΕΕ. Για την ενότητα των εργατών της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.

- Διασυνοριακή αδελφοποίηση – ενάντια στις οικονομίες πολέμου για τα δικαιώματα των εργαζομένων – για καλύτερους μισθούς, συντάξεις, σταθερότητα στην εργασία, δημόσιες υπηρεσίες υπό τον έλεγχο των εργαζομένων.

-Να ενώσουμε το αντιπολεμικό μέτωπο με τον αγώνα για ψωμί, ειρήνη και ελευθερία .

-  Ο πόλεμος μπορεί να σταματήσει μόνο από την εργατική τάξη, με επαναστατικό αγώνα και με τη μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε ταξικό πόλεμο.

- Ας οικοδομήσουμε μια πανευρωπαϊκή αντιπολίτευση στο RearmEU σε στενή σύνδεση με τις διαμαρτυρίες κατά της γενοκτονίας, για μια ελεύθερη Παλαιστίνη, ενάντια τις νέες επιθέσεις του Ισραήλ στο Ιράν και κατά των σφαγών στην Ουκρανία, το Σουδάν, το Κονγκό!

Οι Οργανώσεις:

• Communist Liberation (Κομμουνιστική Απελευθέρωση) - Greece

• International Revolutionary Tendency (TIR) – Italy

• Partido Obrero – Argentina

• SEP – Turkey

• Socialist Workers Party (SWP) – Great Britain

• United Front Committee for a Labour Party (UFCLP) – USA