Για το νέο εργοδοτικό έγκλημα στον ΗΣΑΠ

Ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης για το νέο εργοδοτικό έγκλημα στον ΗΣΑΠ

Η δολοφονία του συναδέλφου στο αμαξοστάσιο του ΗΣΑΠ στον Πειραιά δεν είναι μια ακόμη «κακή στιγμή». Είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των καθημερινών εγκλημάτων που γεννά ο σύγχρονος καπιταλισμός, η εργοδοτική ασυδοσία και το κράτος που τη θωρακίζει. Είναι μια κραυγαλέα επιβεβαίωση πως η ζωή της εργατικής τάξης έχει μετατραπεί σε αναλώσιμο κόμβο στην αλυσίδα της κερδοφορίας.

Ένας ακόμη εργαζόμενος συνθλίβεται από το βάρος ενός συστήματος που εξαντλεί, ξεζουμίζει και στο τέλος δολοφονεί τους ανθρώπους που παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο.

Την ώρα που ο συνάδελφος συνθλίβεται από φορτίο σε ένα αμαξοστάσιο-ερείπιο, η Υπουργός Εργασίας παρουσιάζει ως «κοινωνική συμφωνία» τη νομιμοποίηση της 13ωρης εργασιακής εξόντωσης. Είναι ο πιο κυνικός εμπαιγμός: μιλούν για «εργασιακά δικαιώματα» την ίδια στιγμή που θεσμοθετούν πλήρη απορρύθμιση και σφαγιάζουν ζωές για χάρη των εργολάβων των μεταφορικών ομίλων.

Ο θάνατος στον ΗΣΑΠ, ο θάνατος στο εργοτάξιο της ΜΕΤΚΑ στο Ελληνικό, οι σοβαροί τραυματισμοί σε Πάτρα και Κρήτη, οι ρυθμοί εξόντωσης στα μεγάλα έργα, δεν είναι λάθη. Είναι ο πυρήνας της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αφού ο καπιταλισμός της «ανάπτυξης» και των «επενδύσεων» απαιτεί 12ωρα και 13ωρα, υπερεντατικοποίηση, ανύπαρκτους ελέγχους, λιγότερο προσωπικό και θυσίες. Οι θυσίες, όμως, έχουν ονοματεπώνυμο: εργάτες.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στις μεταφορές- από τα ΚΤΕΛ στην Αττική έως την Hellenic Train- έχουν μετατρέψει ένα δημόσιο κοινωνικό αγαθό σε πεδίο εμπορευματικής σφαγής. Οι εταιρείες απαιτούν κέρδος εδώ και τώρα, και το κόστος ασφαλείας θεωρείται εμπόδιο. Η κυβέρνηση της ΝΔ και όλο το πολιτικό- αστικό μπλοκ εξουσίας ανοίγουν τον δρόμο: νόμοι Χατζηδάκη- Γεωργιάδη- Κεραμέως, αποθέωση της «ευελιξίας», καταστολή του συνδικαλισμού, απαγόρευση απεργιών, πλήρης διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας.

Κανένα μισόλογο!

Οι εργάτες πεθαίνουν επειδή αυτό απαιτεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι διαχείριση, πρέπει να είναι ανατροπή! Η εργατική τάξη δεν έχει να περιμένει τίποτα από «κοινωνικό διάλογο», από κυβερνήσεις διαχείρισης, από τις αυταπάτες περί «υγιούς επιχειρηματικότητας». Η μόνη πραγματική απάντηση είναι η οργάνωση της εργατικής αντεπίθεσης, η ανασυγκρότηση του κινήματος σε αντικαπιταλιστική, ταξική κατεύθυνση, η πάλη για ρήξη και ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ, του κράτους τους.

Σήμερα είναι αναγκαία μια νέα εργατική αντεπίθεση, που δεν θα εξαντλείται στην άμυνα, αλλά θα θέτει θεμέλια κομμουνιστικής χειραφέτησης και εργατικής εξουσίας.

Ως Κομμουνιστική Απελευθέρωση λέμε πως η πάλη για την υπεράσπιση της ζωής του κόσμου της εργασίας δεν μπορεί να διαχωρίζεται από τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση.

Να κηρυχθεί ΤΩΡΑ Πανεργατική Απεργία, με κλιμάκωση και σχέδιο αναμέτρησης.

Όχι σε διαμαρτυρίες- «διαλείμματα». Χρειάζεται συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, δημιουργία Επιτροπών βάσης, μπλοκάρισμα παραγωγής και πολιτική πίεση από τα κάτω.

Αγωνιζόμαστε για:

o   Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και όλου του πλαισίου που περιορίζει τα Συνδικάτα.

o   Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας- 6ωρο- 5ήμερο με αυξήσεις σε μισθούς. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Κανένας μισθός κάτω από 1200€.

o   Τεχνολογία για τις ανάγκες της κοινωνίας, όχι για την τσέπη της εργοδοσίας.

o   Μαζικές προσλήψεις σε όλους τους νευραλγικούς κλάδους. Τέρμα στη δουλειά-λάστιχο.

o   Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση όλων των ιδιωτικοποιημένων υποδομών, με εργατικό έλεγχο και κοινωνικό σχεδιασμό.

o   Αυξήσεις στις συντάξεις! Κανείς να μην αναγκάζεται να δουλεύει μετά τα όρια συνταξιοδότησης.

o   Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας παντού, εκλεγμένες από τους εργαζομένους, με δικαίωμα παρέμβασης, και όχι διακοσμητικά όργανα της εργοδοσίας.

Κανένα ημίμετρο δεν μπορεί να εξαλείψει τα εργοδοτικά εγκλήματα όσο η παραγωγή οργανώνεται με κριτήριο το κέρδος.

Κανένας τεχνικός κανόνας δεν μπορεί να εφαρμόσει την ασφάλεια όταν το σύστημα απαιτεί φθηνή εργασία, φθηνή ζωή και γρήγορη κερδοφορία.

Η πιο βαθιά αιτία των εργατικών δολοφονιών είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η μόνη πραγματική απάντηση είναι ο αγώνας για μια κοινωνία όπου οι εργαζόμενοι θα είναι κυρίαρχοι πάνω στον πλούτο που παράγουν, στα μέσα παραγωγής, στις αποφάσεις για την ίδια τους τη ζωή.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Δεκέμβρης 2025