Πανελλαδικό Σώμα: Αντικαπιταλιστική γραμμή ανατροπής

Το προηγούμενο διάστημα (τέλη Μάη - αρχές Ιουλίου 2025) η Κομμουνιστική Απελευθέρωση πραγματοποίησε διαδικασία συνελεύσεων όλων των ΟΒ και διήμερο Πανελλαδικό Σώμα της οργάνωσης, το οποίο συζήτησε και κατέληξε σε αποφάσεις για μια μάχιμη γραμμή πολιτικής παρέμβασης, με έμφαση στα ζητήματα του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού μετώπου και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια περίοδο πυκνών και επιταχυνόμενων εξελίξεων.

Η απόφαση βαθαίνει και επικαιροποιεί την εκτίμηση του ιδρυτικού συνέδριου της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης για οριακή καμπή, μπροστά στην οποία βρίσκεται ο καπιταλισμός, η οποία χαρακτηρίζεται από «κρισιακά φαινόμενα, οικονομική αβεβαιότητα, τριγμούς στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς, με ανοιχτό το ενδεχόμενο μεγάλης οικονομικής κρίσης και πολεμικής κλιμάκωσης με απρόβλεπτες συνέπειες για το παρόν και το μέλλον των λαών».

Παρακάτω παρουσιάζονται εκτεταμένα αποσπάσματα της Απόφασης του Πανελλαδικού Σώματος που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο 2025 στην Αθήνα:

Εποχή βαρβαρότητας με κορύφωση τη γενοκτονία

Όπως υπογραμμίζει η Απόφαση του Πανελλαδικού Σώματος της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης, στην περίοδο που βρισκόμαστε, η οποία σφραγίζεται από τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, ξεχωρίζουν τέσσερις βασικές αλληλένδετες εξελίξεις:

α) πρώτα και κύρια ένταση της επίθεσης στην εργατική τάξη, ένταση της εκμετάλλευσης και όξυνση του κοινωνικού ζητήματος, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη

β) πρωτοφανή επίθεση σε κατακτημένες ελευθερίες και δικαιώματα και συνολικά πολιτική αντίδραση σε όλη τη «γραμμή του μετώπου»,

γ) πρωτοφανή ένταση ενδοκαπιταλιστικών - ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ακόμη και εντός των ίδιων στρατοπέδων και συμμαχιών,

δ) καταφυγή συχνότερα στον πόλεμο και τις πολεμικές επιχειρήσεις, διεθνής αύξηση των εξοπλισμών, στροφή προς την «πολεμική οικονομία» και ρητορική, γενικά και ειδικά στην ΕΕ του Rearm Europe των 800 δισ., που προβάλλεται ως δρόμος για την ανάταξη της οικονομικής στασιμότητας της και ύφεσης σε χώρες μέλη της, όπως η Γερμανία. Κορυφαία έκφραση της βαρβαρότητας είναι η γενοκτονία στη Γάζα.

Οι οικονομικές και οι πολιτικές εξελίξεις διαψεύδουν το αφήγημα της «πετυχημένης οικονομικής πολιτικής».  Η απόφαση του Πανελλαδικού Σώματος εκτιμά «ότι μπαίνουμε σε περίοδο μεγάλων δυσκολιών επιβίωσης για μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης, με μια νέα κρίση να παραμονεύει συνδυασμένη αυτή τη φορά με τους εμπορικούς πολέμους και την πολεμική οικονομία, που βάζει άλλες απαιτήσεις στην επαναστατική, κομμουνιστική αριστερά». Το αστικό πολιτικό σκηνικό είναι σε φάση κρίσης αντιπροσώπευσης, κατακερματισμού και πολλαπλών προσπαθειών αντιδραστικής ανασυγκρότησης του. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει μπει σε περίοδο ανεπίστρεπτης φθοράς και κλονισμού. Οι επιθέσεις στον λαό και τα σκάνδαλα διαχέουν κλίμα απαξίωσης και φθοράς όχι μόνο «κάτω», αλλά και στους κύκλους του συστήματος. Η βαθιά δομική κρίση της σοσιαλδημοκρατίας (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑΡ κλπ.) λόγω της απόλυτα συναινετικής πολιτικής της, οδηγούν τα κέντρα του συστήματος να αναζητούν νέους μνηστήρες μελλοντικών κυβερνητικών λύσεων από τον Τσίπρα και τον Σαμαρά μέχρι την ακραιφνή ακροδεξιά. Η κοινωνική διαμαρτυρία εξαπλώνεται πλέον πλατιά και εκδηλώνεται στον δρόμο. Η λαϊκή δυναμική που απελευθερώθηκε από τα συλλαλητήρια της 26/1 και 28/2 δεν συνεχίστηκε και δεν κλιμακώθηκε τόσο σε επίπεδο διεκδικήσεων, μορφών, αλλά και πολιτικά, παρά μια σειρά σημαντικών, αλλά τελικά αναντίστοιχων πρωτοβουλιών που ακολούθησαν. Παραμένει η αδυναμία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να ενισχύσει και να πολιτικοποιήσει τη λαϊκή απαιτητικότητα. Αυτό είναι και το κύριο ζήτημα που καλούμαστε να συμβάλουμε!

Με μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική κομμουνιστική πρόταση που θα συμβάλλει σε ρήγματα και στην ήττα της αστικής πολιτικής και θα ανοίξει μια νέα σελίδα στην προοπτική της επαναστατικής ανατροπής. Σε αντιπαράθεση με τακτικές που οδηγούν σε ένα νέο «χαμένο κύκλο» αυταπατών για μια «δημοκρατική», «αντιδεξιά» ή άλλη «εναλλακτική κυβερνητική λύση» για να απορροφήσει τους κραδασμούς του το σύστημα. Η επανάληψη του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου που δοκιμάστηκε και χρεοκόπησε, σε πιο συντηρητική εκδοχή μάλιστα, αυτή ενός αντιδεξιού-αντιακροδεξιού μετώπου, του «όλοι μαζί για να φύγει ο Μητσοτάκης» δεν οδηγεί πουθενά. Η λογική του κόμματος που συνεχώς «συγκεντρώνει δυνάμεις» αποφεύγοντας τις αναγκαίες πολιτικές ρήξεις με το σύστημα, όπως κάνει το ΚΚΕ, δεν δημιουργεί προοπτική ρηγμάτων στην κυρίαρχη πολιτική.

Με βάση αυτή τη λογική, ο πολιτικός στόχος για την περίοδο είναι ο αγώνας για «ψωμί, δουλειά, ελευθερία, ειρήνη, για την απόκρουση και την ανατροπή της αντεργατικής, πολεμικής, αντιδημοκρατικής εκστρατείας του κεφαλαίου, της πολεμικής οικονομίας και των Προγραμμάτων Σταθερότητας, για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, ενάντια στη συναινετική πολιτική της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης». Αποτελεί πολιτική συμπύκνωση και στόχο της επαναστατικής τακτικής και του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης σήμερα. Αυτό μεταφράζεται σε ένα πρόγραμμα πολιτικών στόχων πάλης, που υπερασπίζουν τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα σήμερα και συγκρούονται με τις κεντρικές επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικής, σε ένα κίνημα που θα ξεπερνάει την αθλιότητα του υποταγμένου συνδικαλισμού, και σε μια αριστερά, που σηκώνει το γάντι της αντιπαράθεσης με τον βάρβαρο, πολεμικό και δολοφονικό καπιταλισμό της εποχής μας.

Σε τελική ανάλυση, η αντιπαράθεση θα συμπυκνωθεί στο πολιτικό ζήτημα: Αν θα κατορθώσει το αστικό πολιτικό σύστημα να ανασυγκροτηθεί νικώντας τις αντιφατικές, ριζοσπαστικές, δυνάμει αντικαπιταλιστικές τάσεις, που ξεπηδούν από την κοινωνία, δημιουργώντας νέες πολιτικές και κυβερνητικές εφεδρείες (σοσιαλδημοκρατικές ή ακροδεξιές) ή θα ανασυγκροτηθεί το εργατικό κίνημα και η αριστερά της ανατροπής, θα υπάρξει αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, καλύτερο έδαφος για κλιμάκωση της σύγκρουσης.

Η Κομμουνιστική Απελευθέρωση «λογοδοτεί» σε αυτή την αναγκαιότητα, αγωνιζόμενη με πρόγραμμα εργατικής πολιτικής και εξουσίας, με πυξίδα την αναγκαία επαναστατική στρατηγική και τακτική που θα «βάλει πλάτη» σε αυτή την μάχη. Με αυτή την ευθύνη απευθύνει κάλεσμα για την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και την αντεπίθεση ενός πολιτικά ανατρεπτικού εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλείται το επόμενο διάστημα να συμβάλλει στην ευρύτερη συσπείρωση ενός αντικαπιταλιστικού, αντί-ΕΕ δυναμικού, με σαφή αντιδιαχειριστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Η 6η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να σφραγιστεί από την προσπάθεια ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του πολιτικού της μετώπου στις νέες συνθήκες, όπου προβάλλουν μεγαλύτερες δυνατότητες. Δεν αρκεί στη σημερινή εποχή η στασιμότητα και η παραμονή σε «αυτό που έχουμε». Η σημερινή ΑΝΤΑΡΣΥΑ «δεν μας αξίζει», είναι πολύ πιο πίσω από τις ανάγκες λαού και νεολαίας. Αυτή η εκτίμηση, οδηγεί στην αναγκαιότητα ενός τολμηρού και αποφασιστικού βήματος.

Σήμερα απαιτείται μια τομή στο αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο. Αυτό περνάει μέσα από δύο δρόμους:

α) Με την προγραμματική αναβάθμιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με βήματα στο πολιτικό και προγραμματικό της σχέδιο και στην παρέμβαση της στο κίνημα. Με συγκεκριμένη ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού προγράμματος στην σημερινή εποχή. Παράλληλα, οι θέσεις και οι αποφάσεις της συνδιάσκεψης επιδιώκουμε να ενισχύσουν την ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς απέναντι σε κάθε εκδοχή της αστικής πολιτικής και τα ρεφορμιστικά σχέδια. Στοχεύουμε να τοποθετηθεί απέναντι στο δίπολο «πλατιά ενότητα–αναγκαίο περιεχόμενο», να οριοθετηθεί με σαφήνεια απέναντι στον αστικοποιημένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Παρότι δεν μπορούμε να διεκδικούμε από κανένα μετωπικό εγχείρημα τη συνεκτικότητα και την πειθαρχία μιας οργάνωσης ή κόμματος, είναι ανάγκη να παρθούν αποφάσεις τόσο σχετικά με τη συλλογική πολιτική λειτουργία και παρέμβαση του μετώπου, όσο και με τη συμβολή του στην πορεία που προτείνουμε.

β) Η 6η Συνδιάσκεψη να θέσει ποιοτικά έναν ανώτερο στόχο, αυτόν της πρωτοβουλίας για ένα νέο αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο. Η 6η Συνδιάσκεψη και η πορεία προςαυτήν να αποτελέσει ένα «γεγονός» για την αντικαπιταλιστική Αριστερά και κυρίως για τον κόσμο του αγώνα, που έχει βγει ενεργά μπροστά με διάφορους τρόπους στο προσκήνιο. Είναι κρίσιμο αυτός ο κόσμος να αισθανθεί «υποκείμενο» αυτής της προσπάθειας. Γι’ αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανοίξει με συγκροτημένοτρόπο μια πλατιά συζήτηση για το αντικαπιταλιστικό μέτωπο που απαιτεί η εποχή μας. Σε αυτή την κατεύθυνση πριν και μετά τη συνδιάσκεψη πρέπει να πάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες ώστε να συμβάλλει σε ένα νέο αντικαπιταλιστικό μέτωπο. Συγκεκριμένα η συνδιάσκεψη μπορεί να αποφασίσει μορφές εξωστρεφούς παρέμβασης, όπως: οργάνωση ανοιχτών πολιτικών εκδηλώσεων, συνελεύσεις του αντικαπιταλιστικού και ριζοσπαστικού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος, ανοιχτές θεματικές επιτροπές για την επεξεργασία θέσεων, συγκρότηση ενός χώρου διαλόγου και πρωτοβουλιών για την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Στην παρούσα πολιτική συγκυρία (σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, Τέμπη, Παλαιστίνη-πόλεμος, ακρίβεια κ.ά.) και με ανοιχτή την πιθανότητα εκλογών, απαιτείται η άμεση εξώστρεφη πολιτική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ανάπτυξη ενιαίων παρεμβάσεων με βάση την πολιτική της πρόταση.

Διαμορφώνοντας τους όρους για το αναγκαίο βήμα

Ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ επιδιώκει να συγκεντρώνει δυνάμεις για την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μέσα από: Τη διακριτή συσπείρωση των πιο πολιτικά συνειδητών και μαχόμενων δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα με πρώτο στοιχείο την επανεκκίνηση της Κίνησης Εργατικής Χειραφέτησης. Αντίστοιχες προσπάθειες στον χώρο της νεολαίας, στα πεδία της πόλης, του περιβάλλοντος, της αντιρατσιστικής-αντιφασιστικής πάλης, των λαϊκών ελευθεριών, του αντιπολεμικού αγώνα. Τη συσπείρωση του ανένταχτου ριζοσπαστικού και αντικαπιταλιστικού δυναμικού. Τους ειδικούς δρόμους συγκρότησης του ριζοσπαστικού δυναμικού της νεολαίας. Την απεύθυνση στο δυναμικό που «ακούμπησε» στο ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια ή προέρχεται από αυτό και κατανοεί σήμερα την απόσταση ανάμεσα στην πολιτική του και τις ανάγκες της ταξικής πάλης. Την κοινή δράση και τη διαπάλη με άλλες οργανώσεις. Δεν αντιμετωπίζουμε την τωρινή στάση τους στατικά. Φιλοδοξούμε με την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του μετώπου της, να μετατοπίζονται δυνάμεις σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Επιδιώκουμε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συμβάλλει στο αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο που απαιτείται στην εποχή μας, όντας το σημαντικότερο μετωπικό εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Στις δύσκολες και πρωτότυπες συνθήκες των τελευταίων χρόνων η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοποθετήθηκε θετικά πάνω σε κύριες διαχωριστικές γραμμές που έθεσε η εξέλιξη της ταξικής πάλης, όταν με- γάλο μέρος της αριστεράς κινήθηκε εντός της κυρίαρχης αστικής αφήγησης. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συνολικά το κοινωνικό και πολιτικό αντικαπιταλιστικό ρεύμα, βρίσκονται σε κρίση και υποχώρηση, με αιτίες: Το έλλειμμα ολοκληρωμένων απαντήσεων και οι διαφορετικές προσεγγίσεις σε στρατηγικά ερωτήματα, που τέθηκαν το 2010-2015 και η συνακόλουθη αποχώρηση οργανώσεων. Οι αποκλίνουσες και αντιπαραθετικές γραμμές με το ΣΕΚ σε σημαντικά ζητήματα (στάση απέναντι στα ρεφορμιστικά ρεύματα και τη σοσιαλδημοκρατία, εργατικό κίνημα), ο τρόπος συγκρότησης και η (μη) λειτουργία των τοπικών επιτροπών και των οργάνων. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης γι' αυτά τα προβλήματα έχουμε κι εμείς.

Ο ρόλος της οργάνωσης, η ανάγκη του μετώπου

Πρώτος και βασικός όρος για να γονιμοποιηθούν τα ριζοσπαστικά, δυνάμει αντικαπιταλιστικά ρεύματα ιδίως στην εργατική τάξη και τη νεολαία, είναι η πολιτική, προγραμματική, οργανωτική ανάπτυξη της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης. Μέσα από την αυτοτελή πολιτική παρέμβαση στοχεύουμε να συγκροτείται βαθύτερα ένα δυναμικό, που θα λειτουργεί και σαν «ατμομηχανή» στη ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Γι’ αυτό επιδιώκουμε ένα πολιτικό και οργανωτικό άλμα στο εγχείρημά μας. Το πολιτικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο προκύπτει από την ανάγκη συσπείρωσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων (ρευμάτων, αγωνιστών και οργανώσεων). Συγκροτείται σε συνολική πολιτική βάση της επαναστατικής τακτικής και του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, της επαναστατικής τομής και σε αντιπαράθεση με την κύρια στρατηγική κατεύθυνση της αστικής πολιτικής σε κάθε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Στη συγκρότησή του επιδιώκουμε να παίρνουν μέρος: Οι δυνάμεις της σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, πολιτικές οργανώσεις και κινήσεις που παλεύουν συνολικά ενάντια στον καπιταλισμό, επιδιώκουν την ανατροπή του και τίθενται (με τον δικό τους τρόπο) υπέρ της επαναστατικής αλλαγής, ρεύματα και δυνάμεις που αποσπώνται και διαφοροποιούνται από τον ρεφορμισμό και ριζοσπαστικοποιούνται, πρωτοπορίες που αναδύονται από το κίνημα. Επιδιώκουμε στην πορεία να κατακτιέται στρατηγική ηγεμονία των κομμουνιστικών αντιλήψεων.

Το αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο εκφράζεται σε κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο. Δεν περιορίζεται σε μια μορφή, ούτε είναι στατικό. Είναι μια διαδικασία σε πολλά επίπεδα, που φτάνει στην πολιτική γενίκευση με το αντικαπιταλιστικό πολιτικό μέτωπο (που πρώτο βήμα είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ενώ μπορεί να εφαρμόζει και συνεργασίες σε επιμέρους μέτωπα.

Μια σύγχρονη κομμουνιστική οργάνωση πρέπει να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και στην αντεπίθεση ενός πολιτικά ανατρεπτικού εργατικού-λαϊκού κινήματος. Σημαντική πλευρά αποτελεί χωρίς αμφιβολία η μετωπική συγκρότηση, η πολιτική πρόταση και οι κινήσεις που θα κάνει η αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά σε μαζική κλίμακα. Από εδώ απορρέει η ανάγκη της συζήτησης και του σχεδιασμού και για την πλευρά-πεδίο του αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου και την επόμενη φάση του, της προώθησης των αποφάσεων του ιδρυτικού μας συνεδρίου για την ανάγκη συγκρότησης ενός σύγχρονου αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου με τη συμβολή και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά και στην 6^η συνδιάσκεψη της.